A industria do automóbil, sobre todo a europea, enfróntase a un momento decisivo na súa historia recente. No medio dos esforzos por frear o cambio climático, a Unión Europea impuxo normativas claras e esixentes que buscan reducir as emisións de CO₂ dos vehículos para 2025. Con todo, as posicións dentro da industria do automóbil están divididas sobre como enfrontar estes desafíos, xerando un intenso debate entre os principais produtores. Mentres algúns avogan por adiar os prazos destas normativas, outros consideran que o sector xa tivo tempo suficiente para adaptarse e que cambiar as regras do xogo a estas alturas sería unha decisión imprudente e inxusta.
Por unha banda, a Asociación de Fabricantes de Automóbiles, liderada por figuras como Luca de Meo, CEO de Renault, e Volkswagen, pediu a Bruxelas que atrase a implementación dos obxectivos de redución de emisións. A razón principal é que estes fabricantes calculan que non lograrán cumprir co límite de 93,6 g/km de CO₂, nin alcanzarán un 25 por cento de vendas de vehículos eléctricos (ZLEV) que lles permitiría compensar o exceso de emisións sen enfrontar sancións multimillonarias. Para empresas como Volkswagen, que produce vehículos de gran cilindrada e elevada potencia a través das súas marcas Cupra, Audi e Porsche, cumprir con estes estándares parece unha tarefa complicada, especialmente considerando que só un doce por cento das súas vendas en 2023 foron vehículos eléctricos.
En contraposición o CEO de Stellantis, Carlos Tavares, oponse rotundamente a calquera tipo de aprazamento. Tavares considera que as regras do xogo se coñecen dende hai anos e que o sector tivo tempo máis que suficiente para adaptarse. Segundo el, a única opción viable é a competencia, e quen non estean preparados para cumprir coas esixencias, deben asumir as consecuencias. De feito, o seu grupo investiu fortemente no desenvolvemento de vehículos eléctricos, aínda que o seu éxito no mercado foi máis ben baixo, como o demostra o parón na produción do Fiat 500 eléctrico, un dos seus modelos máis representativos neste segmento.
A diverxencia nas posicións dos principais construtores pon de manifesto un problema estrutural dentro da industria automobilística. Aínda que empresas como Stellantis adoptaron estratexias diversificadas que inclúen tanto automóbiles eléctricos como híbridos de baixa cilindrada, outras marcas europeas atópanse atrasadas neste aspecto. A situación é especialmente complicada para Renault, cunha marca low-cost (Dacia) que a pesar de ser un éxito de vendas, ten unha das medias de emisións máis altas da industria. Este problema agrávase coa imposibilidade de acceder ás axudas do Goberno francés para vehículos eléctricos debido a que moitos dos seus modelos se fabrican fóra de Europa.
ACEA, o grupo de presión dos fabricantes europeos, propuxo un aprazamento de dous anos na implementación da normativa de emisións. Argumentan que cumprir cos obxectivos de 2025 implicaría deter a produción de ao redor de dous millóns de vehículos, do que resultaría un impacto económico devastador para o sector, con multas estimadas que poderían chegar aos 15.000 millóns de euros.
O debate sobre a redución de emisións na industria automotriz europea non é simplemente unha cuestión de prazos, senón de responsabilidade e adaptación a unha contorna regulatoria que busca mitigar o impacto ambiental dun dos sectores máis contaminantes do mundo. Aínda que é comprensible que algunhas empresas necesiten máis tempo para cumprir cos obxectivos da Unión Europea, aprazar a normativa pode dar unha mensaxe equivocada en canto ao compromiso do sector coa sustentabilidade. A transición cara a vehículos eléctricos e menos contaminantes non pode seguir sendo postergada baixo a escusa de dificultades estruturais. É hora de que as marcas acepten os desafíos actuais e traballen activamente para cumprir coas metas ambientais, polo ben do seu futuro e o do medio natural.